Her insanın değişik bağımlılıkları vardır. Bunlar madde bağımlılıkları olduğu gibi, kişilere, ortamlara, şehirlere de olabilir. İnsanoğlu konfor alanını bırakmak istese de  bir türlü bırakmak istemez. Ama hep hedeflerini söyler ve nedense öteler.

Bu düşüncelerden kurtulmak zordur. Aşağıdaki örnek konuyu daha iyi anlamamıza yardımcı olacak diye düşünüyorum.

Asya’da maymun yakalamak için kullanılan bir çeşit tuzak vardır. Bir Hindistan cevizi oyulur ve iple bir ağaca veya yerdeki bir kazığa bağlanır. Hindistan cevizinin altına ince bir yarık açılır ve oradan içine tatlı bir yiyecek konur. Bu yarık maymunun elini açıkken sokacağı genişliktedir. Bir maddeyi avucuna alıp elini yumruk yaptığında elini dışarı çıkartamaz.

 Maymun, tatlının kokusunu alır, yiyeceği yakalamak için elini içeri sokar ve yiyeceği kavrar. Ama yiyecek elindeyken elini dışarı çıkarması imkansızdır. Sıkıca yumruk yapılmış el bu yarıktan dışarı çıkamaz. Avcılar geldiğinde maymun çılgına döner ama kaçamaz. Aslında bu maymunu tutsak eden hiç bir şey yoktur. Onu sadece kendi bağımlılığının gücü tutsak etmiştir. Yapması gereken tek eylem elini açıp yiyeceği bırakmaktır. Ama zihninde aç gözlülüğü o kadar güçlüdür ki bu tuzaktan kurtulan maymun çok az görülür.

Bizi tuzağa düşüren ve orada kalmamıza neden olan şey arzularımız ve zihnimizde onlara bağımlı oluşumuzdur .